Als de stilte roept
Als de stilte roept
mijn ziel in gedachten gevangen
een blik gericht op het eindeloos
eenzaam vind een traan zijn weg
verdwaald in de stilte van nu
waar ooit een echo klonk
heerst nu het niets
kleurloos is de dag
zwart de herinneringen van ooit
oude tempels zijn gesloopt
eeuwen oude goden verdwenen
in spiegels danst alleen nog grijs
met woorden voorbij de realiteit
dromen zijn verdwenen
sprookjes niet waar
acceptatie valt zwaar
maar daar waar sterren staan zullen namen eeuwig leven
gehouwen in de tempel van mijn hart
geschreven op magisch marmer
een portret aan elke muur
voor heel mijn levens duur
een blik gericht op het eindeloos
eenzaam vind een traan zijn weg
verdwaald in de stilte van nu
waar ooit een echo klonk
heerst nu het niets
kleurloos is de dag
zwart de herinneringen van ooit
oude tempels zijn gesloopt
eeuwen oude goden verdwenen
in spiegels danst alleen nog grijs
met woorden voorbij de realiteit
dromen zijn verdwenen
sprookjes niet waar
acceptatie valt zwaar
maar daar waar sterren staan zullen namen eeuwig leven
gehouwen in de tempel van mijn hart
geschreven op magisch marmer
een portret aan elke muur
voor heel mijn levens duur
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Zaterdag, augustus 03, 2013 16:18 |
| Mooi, ontroerend :) Groetjes Raissa |
|
| Quadesh: | Zaterdag, augustus 03, 2013 15:14 |
| ieder moment belicht een ander plekje in je zijn. knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||