N ood
Nood
zij die de pijn ervaart
te verliezen wat hen lief is
zij die al niets hebben
een hok met zandvloer
het dak, bakplaat door de zon
binnen verzengende oven
met een geit en een kip
’s nachts buiten gezet
slapen op de grond
een unieke familie band
iedereen helpt iedereen
tot die kracht breekt
een kogel raakt de kleine jongen
dwars door de houten muur
onverwacht maar dodelijk
wat ze hadden werd verbroken
allen voelden de pijn
schrijnend als vele anderen
harten gebroken, levens verwoest
een volk in nood
ela
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Donderdag, augustus 08, 2013 21:28 |
| hier valt ook niet veel te lachen momenteel goh ik ga het huis eens verplaatsen het land verschuiven de doden wekken |
|
| teun hoek: | Woensdag, augustus 07, 2013 17:45 |
| ongekend dat dit doorgaat. h. gr. th |
|
| Fairouz: | Woensdag, augustus 07, 2013 09:30 |
| geweldig sterk Ela, ik moet maar steeds denken aan het Syrische volk waar niemand een handje helpt afschuwelijk toch ? in je schrijven geef je je eigen compassie weer hartelijke groet, Fairouz |
|
| windwhisper: | Woensdag, augustus 07, 2013 08:05 |
| tranen in mijn ogen liefs Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||