Hoer...
Hoer…
En ze wrijft over dat verwarde zwarte haar
maar denkt dan aan wat haar moeder heeft gezegd,
liefde liefde, ik lach daar mee.
Ze zegt “ik ben geboren om te proeven van het leven”
dus laten we dat maar eens proberen.
Haar schaamte is iets minder, haar broekje nog iets kleiner.
Pfff, ik net iets zatter.
Twee voor de prijs van één staat er in het Russischs,
maar ik ben alleen deze keer, wat een mooi meisje, jammer!!!
Ik praat, ik vertel, zij kijkt naar me met open benen.
De prijs is net dezelfde, hoe mooi ze ook is, ze luistert niet meer.
Een half uur is een half uur, ik trek mijn broek op,
zeg haar dat het me spijt en verdwijn dan in de avondlijke duisterheid…
esteban 7 Augustus 2013
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Donderdag, augustus 08, 2013 21:25 |
| zonder me rode zaklantaarn is het haast niet te pruimen dit. | |
| windwhisper: | Donderdag, augustus 08, 2013 08:31 |
| soms wordt zo''n bezoekjes zelfs droef goede morgen Esteban liefs Cobie |
|
| Bob Van St. Job: | Woensdag, augustus 07, 2013 23:09 |
| Russische Malle Babbe. Goed neergezet. | |
| september: | Woensdag, augustus 07, 2013 21:03 |
| Erg goed geschreven Esteban, sterk de eenzaamheid verwoord. Graag gelezen. | |
| mima: | Woensdag, augustus 07, 2013 20:49 |
| wat wat je de sfeer goe over te brengen, Esteban. graag gelezen |
|
| Fairouz: | Woensdag, augustus 07, 2013 20:24 |
| triest eigenlijk... ( maar mooi omschreven ) graag gelezen esteban groeten uit Groningen, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||