De grasmaaier
De grasmaaier
de slaap had hem te pakken
zandman strooide welig
knikken kwam snel na elkaar
telkens zakte hij dieper weg
tot hij gras begon te maaien
wat iedereen dacht
door de warmte was niemand buiten
het moest dus binnen zijn
het “ schippertje” kefte luid
de maaier ging harder ronken
de keffer werd nijdiger
“ schpperken” week achteruit
stootte zijn drinkbak om
zij jaagde hem vloekend weg
met een zucht viel de grasmachine stil
het werd nog een zalige namiddag
ela
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, augustus 08, 2013 14:10 |
| doet mij denken aan die vrouw in de sloot. Ongekend triest. h. gr. teun |
|
| windwhisper: | Donderdag, augustus 08, 2013 07:27 |
| uitgesnurkt? goede morgen warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||