Dobberen
Ik zwem doelloos heen en weer,
Mijn gedachten en gevoel,
Dobberen in een zee van onduidelijkheid,
Ze drijven er al maanden,
En het doet ontzettend veel zeer,
Wanneer ik weet, wat goed en fout is,
Wanneer ik weet, wat ik wel en niet kan,
Wanneer ik weet, dat het niet uit maakt 'wat' ik beslis?
Toen ik alles dacht te weten,
Me probeerde in te leven,
In jou, in de derde persoon,
Wat dacht ik wel niet?
Ik was oprecht gelukkig,
Maar ik was de realiteit vergeten,
Die waarheid, die me verwoest,
Die waarheid, die alles kapot maakte,
Die waarheid, dat zijn mijn daden,
Wat dacht ik wel niet?
Ik dacht wel even te weten hoe alles moest,
Zonder fouten kun je niet leren,
Maar het was geen fout, jij was geen fout, dit alles was geen fout!
Maar ik heb alles kapot gemaakt,
Opgeslokt door mijn dode zee vol gedachten en gevoel,
Het is moeilijk te verteren,
Ik maakte en brak tegelijkertijd,
Alsjeblieft geloof me, het was onmacht, onkunde en niet wetende wat te doen,
Wanneer ik weet, wat goed en fout is,
Wanneer ik weet, wat ik wel en niet kan,
Wanneer ik weet, dat het 'wel' uitmaakt 'wat' ik beslis?
Waarom nu? Na al die tijd,
Dringt alles tot me door,
Ik ben aan de verliezende hand,
Tegen beter weten in, alle pijn die ik je deed,
Jij, ik wil zeggen dat het me spijt..
Voor altijd in mijn hoofd,
Ik wil je zien en spreken,
Met je lachen, en knuffelen,
Ondanks een onmogelijkheid,
Want ik heb wat anders aan je beloofd,
Ik respecteer je..
Mijn gedachten en gevoel,
Dobberen in een zee van onduidelijkheid,
Ze drijven er al maanden,
En het doet ontzettend veel zeer,
Wanneer ik weet, wat goed en fout is,
Wanneer ik weet, wat ik wel en niet kan,
Wanneer ik weet, dat het niet uit maakt 'wat' ik beslis?
Toen ik alles dacht te weten,
Me probeerde in te leven,
In jou, in de derde persoon,
Wat dacht ik wel niet?
Ik was oprecht gelukkig,
Maar ik was de realiteit vergeten,
Die waarheid, die me verwoest,
Die waarheid, die alles kapot maakte,
Die waarheid, dat zijn mijn daden,
Wat dacht ik wel niet?
Ik dacht wel even te weten hoe alles moest,
Zonder fouten kun je niet leren,
Maar het was geen fout, jij was geen fout, dit alles was geen fout!
Maar ik heb alles kapot gemaakt,
Opgeslokt door mijn dode zee vol gedachten en gevoel,
Het is moeilijk te verteren,
Ik maakte en brak tegelijkertijd,
Alsjeblieft geloof me, het was onmacht, onkunde en niet wetende wat te doen,
Wanneer ik weet, wat goed en fout is,
Wanneer ik weet, wat ik wel en niet kan,
Wanneer ik weet, dat het 'wel' uitmaakt 'wat' ik beslis?
Waarom nu? Na al die tijd,
Dringt alles tot me door,
Ik ben aan de verliezende hand,
Tegen beter weten in, alle pijn die ik je deed,
Jij, ik wil zeggen dat het me spijt..
Voor altijd in mijn hoofd,
Ik wil je zien en spreken,
Met je lachen, en knuffelen,
Ondanks een onmogelijkheid,
Want ik heb wat anders aan je beloofd,
Ik respecteer je..
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, augustus 08, 2013 15:20 |
| Indringend mooi gedicht, misschien kun je het nog duidelijk maken. Sterkte | |
| ***l@eTiTi@****: | Donderdag, augustus 08, 2013 11:22 |
| heel mooi omschreven hoe hard alles ook kan zijn... het kwam recht uit je hart !!! respect wat het ook moge zijn... | |
| windwhisper: | Donderdag, augustus 08, 2013 11:06 |
| als het nog mogelijk is, dan print je dit uit en stuur het met de post, of breng het langs, oprechte spijt kan weleen beloond worden lieve groet Cobie |
|
| teun hoek: | Donderdag, augustus 08, 2013 11:03 |
| heftig. Sterkte. h gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Flamingo | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||