Daar stond ze
aan de kant van de weg
zag ik een prachtige bloem
bijna had ik ze geraakt
nog een stap had teveel geweest
haar kopje leek goud
ze stond fier, onverzettelijk
alsof ze op mij wachtte
helemaal mijn kluts kwijt
nooit eerder zag ik haar
wellicht niet uit de buurt
dat stond voor mij vast
zou ik tegen haar spreken
die reflex maakte mij wakker
zo’n gesprek zou onnozel zijn
maar ik MOEST haar aanraken
die gelegenheid kreeg ik niet meer
ela
Melissa Ninkeula: | Vrijdag, augustus 09, 2013 14:07 |
Mooi geschreven! | |
Robby van G.: | Vrijdag, augustus 09, 2013 13:21 |
Erg fraai geschreven :) | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 09, 2013 10:02 |
wat een mooi gedicht | |
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2013 | ||
Thema's: |