mijn verdorven hart
De klok tikt, op het ritme van
Mijn hart, dat eens vol van vreugde,
Maar reeds verdorven is
Geblakerd tot het bot
Van de pijn die zo vertrouwd
Is geworden van mij
Jij ziet het toch niet
Snapt mijn verwarde gevoelens
Toch niet, en ik schreeuw
Het uit van verloren kracht
En wat vroeger nog heel was
Is in duizend stukjes
Gebroken, en voelt alsof
Niets meer ertoe doet
En snikkend
Kijk ik naar jouw handen
Getekend, door het leven zelf
Geketend voor het leven
Mijn hart, dat eens vol van vreugde,
Maar reeds verdorven is
Geblakerd tot het bot
Van de pijn die zo vertrouwd
Is geworden van mij
Jij ziet het toch niet
Snapt mijn verwarde gevoelens
Toch niet, en ik schreeuw
Het uit van verloren kracht
En wat vroeger nog heel was
Is in duizend stukjes
Gebroken, en voelt alsof
Niets meer ertoe doet
En snikkend
Kijk ik naar jouw handen
Getekend, door het leven zelf
Geketend voor het leven
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Woensdag, maart 16, 2016 10:23 |
| Dit gedicht gaat door merg en been ! Knap werk ! Claude |
|
| september: | Zaterdag, augustus 10, 2013 19:57 |
| Emotievol en mooi gedicht. Sterkte en liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: fairytale21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||