Plato, onhoorbaar
Er heerst een weldoende sfeer
Twee zwaluwen balsen
Op het ritme van hun harten
Heel zachtjes, onhoorbaar
Twee leuke karbonkelogen kijken
Ze sneeuwen dikke vlokken zon
Mijn hart met warmte bedekt
Heel zachtjes, onhoorbaar
De tafel tussen ons
Twee glazen toverdrank
Een geestenverbond
Heel zachtjes, onhoorbaar
We lezen mekaars gedachten
Geprint op het Iris van onze ogen
De spiegels onzer zielen
Heel zachtjes, onhoorbaar
Plato kwam, zag en overwon
Zo is het leven goed
Met de sneeuwende zon
Heel zachtjes, onhoorbaar
Het afscheid is een knuffel
Een zwaluwknuffel
Tot een volgende keer
Heel zachtjes, onhoorbaar
Mij rijst de vraag
Was dit een bijna-dood ervaring?
Dit geestelijk verbond, intens
Heel zachtjes, onhoorbaar!
Twee zwaluwen balsen
Op het ritme van hun harten
Heel zachtjes, onhoorbaar
Twee leuke karbonkelogen kijken
Ze sneeuwen dikke vlokken zon
Mijn hart met warmte bedekt
Heel zachtjes, onhoorbaar
De tafel tussen ons
Twee glazen toverdrank
Een geestenverbond
Heel zachtjes, onhoorbaar
We lezen mekaars gedachten
Geprint op het Iris van onze ogen
De spiegels onzer zielen
Heel zachtjes, onhoorbaar
Plato kwam, zag en overwon
Zo is het leven goed
Met de sneeuwende zon
Heel zachtjes, onhoorbaar
Het afscheid is een knuffel
Een zwaluwknuffel
Tot een volgende keer
Heel zachtjes, onhoorbaar
Mij rijst de vraag
Was dit een bijna-dood ervaring?
Dit geestelijk verbond, intens
Heel zachtjes, onhoorbaar!
Over dit gedicht
| Auteur: Bob Van St. Job | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||