Het brandt achter je ogen
Je handen ruw en rood
Je adem snel en ongecontroleerd

Gevlucht voor wat je is voorgelogen
Je losgevochten van de dood
Maar je emoties blijvend onverteerd

Terwijl je tegen de verzuring vecht
Een plek om te rusten wil
Zwelt het donker in je op

Je benen houden zich nog recht
Maar je veilige haven is te pril
En het donker stijgt je naar de kop

De leugens die je zijn gevoed
Hebben je lichaam permanent besmet
Genesteld als een tumor in je hoofd

Levend van de warmte in je bloed
Maakt het je te wak nog voor verzet
De gloed in je ogen genadeloos gedoofd