het wit van
talloze rozen
pas op de zomerdag
is de laatste
sneeuw
rond zijn hart
langzaam gesmolten
heeft zijn ziel
vrijheid gekozen
uit een lichaam
gedragen
door het wit van
talloze rozen
volwassen zwart
naast het speelse
licht
dat de kinderen dragen
als hij wordt
begraven
pas later komen
het besef en de
vragen
als zijn ogen en
lach
weer leven in hun
hart
wil melker
17/08/2013
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 18, 2013 20:20 |
mijn zusje wytske attendeerde mij op dit gedicht en ze heeft gelijk prachtig |
|
wytske: | Zondag, augustus 18, 2013 04:37 |
heel erg mooi, prachtig, de tranen liepen ervan over mijn wangen, echt dit schrijven raakt mij diep. | |
mima: | Zaterdag, augustus 17, 2013 20:22 |
mooi zoals ik gewend ben van jou pas later komen het besef en de vragen als zijn ogen en lach weer leven in hun hart TOELATEN. dikke knuff. |
|
tooskedeb: | Zaterdag, augustus 17, 2013 12:43 |
Intens verdriet, Wil wat heb je dit oprecht en vol gevoel afgeschilderd, Cathy. | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, augustus 17, 2013 09:09 |
Een goed en dierbaar mens is heengegaan, opgenomen in een wolk van witte rozen. Ontroering en diepe genegenheid raakten ook mijn hart. Heel intens en mooi verwoordt Wil. Hartelijke groet en goed weekend. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, augustus 17, 2013 08:52 |
vragen die wij allen kennen en zullen meemaken..... met een antwoord dat hoop schenkt. h. gr. teun |
|
windwhisper: | Zaterdag, augustus 17, 2013 06:27 |
eerst het verdriet, de rouw om verlies en later de warme herinnering en de nog altijd liefde in het hart aanwezig, je bent pas dood als er nooit meer aan je gedacht of over je gesproken wordt lieve groet Cobie goede morgen Wil |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2013 | ||
Thema's: |