Regendruppels
Als ik zie hoe de regendruppels blijven vallen,
naar beneden tot ze de grond hebben geraakt.
Komt er een vreemd gespannen gevoel in mij op
dat mij angstig en gefrustreerd maakt.
Het water doet mij herinneren aan toen,
het moment waarop mijn verleden in mijn hoofd is opgeslagen,
ook het begin van de persoon die ik nu geworden ben.
De toekomst zal de littekens nooit kunnen vervagen.
Altijd zal er een stukje van hetgeen van vroeger te zien blijven,
letterlijk en figuurlijk helen wonden, maar littekens vergaan niet.
Mijn verleden heeft mij voor altijd getekend
littekens gekoppeld aan mijn vroegere haat, angst en verdriet.
naar beneden tot ze de grond hebben geraakt.
Komt er een vreemd gespannen gevoel in mij op
dat mij angstig en gefrustreerd maakt.
Het water doet mij herinneren aan toen,
het moment waarop mijn verleden in mijn hoofd is opgeslagen,
ook het begin van de persoon die ik nu geworden ben.
De toekomst zal de littekens nooit kunnen vervagen.
Altijd zal er een stukje van hetgeen van vroeger te zien blijven,
letterlijk en figuurlijk helen wonden, maar littekens vergaan niet.
Mijn verleden heeft mij voor altijd getekend
littekens gekoppeld aan mijn vroegere haat, angst en verdriet.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Woensdag, augustus 21, 2013 11:28 |
| Idd, littekens vervagen, maar verdwijnen niet. Heel mooi dit ;) wel triestige inhoud ... Groetjes Raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TeAmoIHateYou | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||