Doolhof van de liefde
In de liefde jezelf verliezen
Kan zo heerlijk zijn
Maar het kan je ook doen verdwalen
In een wereld vol twijfels
Ik was altijd sterk
Voelde me de moeite waard
Maar sinds ik jou ken
Is alleen wat jij vindt nog belangrijk
Je gaf me alle liefde die ik wenste
En nu neem je dat langzaam van me af
Ik heb me nog nooit zo onzeker gevoeld
Omdat jij deze liefde minder gaf
Ergens in mijn hoofd is er een strijd
Mijn verstand bedenkt dat je om me geeft
Maar mijn hart heeft de woorden nodig
Mijn hoofd en mijn hart
Ze zijn elkaar verloren
In het doolhof met de naam liefde
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 24, 2013 18:48 |
| de man mag overdacht zijn hoofd aan je hart schenken, zijn hart aan je hoofd, zijn nacht aan je schoot, met zijn stem, zijn klank rondom zijn handen om je te omgeven, is het verenigen van tegengestelden te beleven, waargemaakt zelfs voor een volgende morgen te geloven, naar je hoop ontwaakt straal je van verwachting, ja zo nam je de dag. ... |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 24, 2013 18:46 |
| ... de liefde wil middels zintuigen in je zijn thuis vinden, het is een vragen om te mogen stillen aan aller vrouwen naar hun luister vertrouwd. hans |
|
| Bob Van St. Job: | Woensdag, augustus 21, 2013 23:35 |
| Verloren in de kleurrijke vlinderwereld die liefde heet. Mooi verwoord. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: girlinthemirror | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||