??????????…
??????????…
Ik wilde het me herinneren
dat je jouw tranen de vrije loop liet
en jij daar in mijn schaduw stond.
Ik wou je nog zo bedanken
omdat jij naar me geluisterd hebt
en mij niet aan het leven vastbond.
Maar het is de storm die fluitend
in al haar pijnlijke momenten de waarheid
uit onze lijven drijft!
Want ik ben niet diegene
die jij voor ogen had
en zonder mij ben je veel beter af.
Dus laten we nu maar doen alsof
er niets meer is om voor te vechten,
dan keer ik terug naar vroeger
waar ik geheel mezelf kon zijn
en er niemand was die om me gaf…
esteban 21 Augustus 2013
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Donderdag, augustus 22, 2013 23:16 |
| top! | |
| september: | Donderdag, augustus 22, 2013 22:51 |
| Prachtig gedicht van een begin en een uiteindelijk en zoals het kan gaan. Moeilijk ook helder en herkenbaar. Dank je voor je reactie :) Liefs | |
| esteban.: | Donderdag, augustus 22, 2013 20:18 |
| De titel van dit schrijven is "alstublieft" "Pajalusta" uitgesproken maar dan in mijn moedertaal... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, augustus 22, 2013 20:06 |
| joh! | |
| wil melker: | Donderdag, augustus 22, 2013 20:06 |
| Esteban.. het is weer het eeuwige dilemma..vrijheid en gebondenheid.. in elkaar misverstaan .. Kennen en gekend worden.. waarin beiden als dwarsliggende golven de zee bevolken... Fraai..neergezet. wil |
|
| mucho: | Donderdag, augustus 22, 2013 19:52 |
| ja, voreger was alles beter woest en ledig pijnlijk mooi maar zo gaat dat meestal |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||