Zachtjes strijk jij mijn haren uit mijn gezicht,
vraag je of alles wel goed met me gaat,
ik kan enkel de gedachten oproepen dat,
jij mij spoedig in eenzaamheid achterlaat.

Teder gaat jou hand langs mijn wang,
veeg je voorzichtig de tranen uit beeld,
geen idee dat je met woorden en gebaren,
echt niet de pijn in mijn hart stilt.

Langzaam sta je op, loop je weg van mij,
ik weet dat het laatste woord is gezegd,
waarom is er niemand die troost en van me houdt,
zal er ooit iemand zijn die werkelijk voor me vecht?

Voorzichtig haal ik mijn handen van mijn hoofd,
een ademhaling die de toekomst niet bereikt,
want de laatste poging was gedoemd te mislukken,
de laatste hand die ooit over mijn leven strijkt.