De andere kant van de spiegel
En dan word je wakker in een huis. Niemand aanwezig...
En je begint je af te vragen of je, je geen dingen in je hoofd haalt..
En of je moeder daadwerkelijk weg is voorgoed. En wanhopig kam ik hele stapels met spullen uit naar één laatste redmiddel wat kan aantonen dat ik niet gestoord ben. Al is't maar heel klein.. En langzaam besef je, je dat er niks van over is. Niet haar zachte huid als mama me knuffelde en haar geur waar ik wel parfum van zou willen. Haar prachtige warme maar ook verdrietige bruin-gouden ogen. Haar glanzende zijde zachte haar... En ik sprint naar mijn tas en haal een zwart doosje te voorschijn.. Ik open het en kijk vol hoop naar de inhoud ervan. En tegelijk stromen de tranen over mijn wangen. Het is een bewijs. Dat mama echt is, of voor nu echt was... was.. was.. leegte.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zaterdag, augustus 31, 2013 05:12 |
| ja als je mama er niet meer is, leef je nog maar half sterkte lieve groet Cobie |
|
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, augustus 31, 2013 02:21 |
| mooi gedicht dit. alleen wel erg moeilijk te lezen door de tekstkleur en de kleur van je achtergrond. De volgende keer een iets donkere tekstkleur doen? (Blauw of zwart op een grijze achtergrond), dat leest makkelijker namelijk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Psyana | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||