Het is niet makkelijk om met het heden bezig te zijn i.p.v het verleden.
Nog moeilijker vind ik het om over de toekomst na te denken.
Toch wil ik proberen daar meer aandacht aan te schenken.
Over een tijdje zal het vast wat beter gaan. Ik hoop dat ik dan toch minimaal weer even zal kunnen staan. Mijn energiepijl zal weer hoger zijn. En ik heb ook minder pijn.
Om een hele dag iets leuks te doen, of een uitstapje maken zal dan weer mogelijk zijn. Bijvoorbeeld een dagje weg met iemand met de trein. Het is dan ook weer zo dat ik van die momenten geniet. Erg veel rekening houden met rusten hoeft dan niet. Ik zit dan gewoon de hele dag in mijn rolstoel, en lig niet op bed. Dat scheeld een heleboel. Ik zit dan veel beter in mijn vel. Daar verlang ik erg naar, ja dat zeker wel. Ik ben dan veel vrolijker en voel me veel beter. Dat is ook heel fijn voor Peter. Hij verdiend toch ook een fijne toekomst met mij.
Dat is misschien een goede rede om aan te denken als ik weer veel in het verleden zit i.p.v aandacht aan de toekomst te schenken. Als we weer toekomst plannen kunnen maken worden we daar beide een stuk beter van. Ik ga er toch van uit dat dat over een tijd wel weer kan. Voor dit alles me lukt, en het allemaal zover gaat komen, zullen er nog best heel wat tranen over mijn wangen stromen. Is er dan weer zo'n moeilijk moment en het gaat mis. Weet ik gelukkig zeker dat er altijd wel iemand voor me is.