met een stukje glas krast ze haar l
Krassen op haar lichaam
het stukje glas in haar hand
ze weent, ze huilt diep vanbinnen
want niemand wilt haar begrijpen
Ze heeft zoveel pijn
maar er is niemand die naar haar luistert
Dus neemt ze steeds dat stukje glas
en maakt diepe krassen
Bloed vloeit uit haar lichaam
haar benen, haar armen, haar buik
staan vol met littekens gekerfd
ze vergeet even wie ze is
Telkens ze het stukje glas gebruikt
heeft het haar even een goed gevoel
daarna is er weer die pijn
van hoe ze anders zou willen zijn
krassen, snijden …
ze is het al zolang gewoon
ze weet niet hoe ze moet leven zonder
hoe ze anders moet omgaan …
met de pijn die al jaren in haar hart woont …
(niet autobiografisch - al weet ik wel wat het is om te krassen)
Reacties op dit gedicht
| seaske: | Zaterdag, september 14, 2013 19:20 |
| wow 0_0 echt mooi verword ikbenerstilvan | |
| september: | Zaterdag, september 14, 2013 19:13 |
| Confronterend moeilijk maar ook begrijpelijk, pijn van binnen pijn van buiten, goed geschreven | |
| Lion10cc: | Zaterdag, september 14, 2013 13:51 |
| Herkenbaar geschreven Raissa, vriendelijke groet Leon |
|
| ,Momo: | Zaterdag, september 14, 2013 12:51 |
| Hoe pijn iemand kan overmeesteren , :( | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2013 | ||
| Thema's: | ||