Je bidt tot je zoon
Op je kamer, heel alleen
zit je op je knieën aan je bed
je handen gevouwen
om even stil te staan
bij je gebed
Je bidt tot je zoon
die gevlogen is, naar de hemel
hij heeft zijn ziekte niet gehaald
zodat je hem uiteindelijk
hebt moeten laten gaan
Maar nu lijkt het …
alsof hij naast je staat
hij zegt: “ik waak over je,
maak je nu om mij maar geen zorgen
nu heb je verdriet
maar dat zal over gaan
vandaag of morgen”
Hij geeft je een zoen op je wang
en vliegt weer weg
achter de sterren zie je hem
over de wolken vliegt hij heen
dan zit je weer aan je bed
bidt tot je zoon
weer alleen …
Reacties op dit gedicht
| Jan de haan: | Zondag, september 15, 2013 15:12 |
| iemand te moeten verliezen aan de dood is verschrikkelijk en intriest,wens je daarom veel sterkte het verlies te kunnen dragen. groeten Jan | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2013 | ||
| Thema's: | ||