vergat ik mijn verdriet
toen ik zag hoe soldidago
als royaal gele sluimering
onder vleugels van de herfst
stond te bloeien
vergat ik mijn verdriet
over wat ooit was
Reacties op dit gedicht
| roosjerood: | Woensdag, september 25, 2013 16:29 |
| zo mooi ,soms helpt het inderdaad om even deze schoonheid te ontdekken | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, september 25, 2013 09:45 |
| De natuur kan zo helend werken... Kernachtig mooi geschreven! Liefs, Dasje ;o) |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 24, 2013 22:02 |
| Je zegt dit heel mooi Tine, in gedachten zie ik de gele schoonheid bloeien en ja, dan vergeet je het verdriet. Heel fijn je weer eens te lezen. Lieve groet en lekker slapen straks . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2013 | ||
| Thema's: | ||