hulpeloos
als je haar ziet
en je vraagt hoe het met haar gaat
zal ze zoals altijd
zeggen dat het goed gaat
en je ziet het niet aan haar
daar zorgt ze wel voor
maar ik zie het wel
als ik in haar ogen kijk
zie ik haar verdriet
als ik mijn hand op haar hart leg
voel ik haar pijn
als ik haar in mijn armen vast hou
voel ik haar wegzakken
dieper en dieper
de eenzaamheid in
zolang niemand dat ziet
zolang niemand haar helpt
zal ze zelf ook geen hulp zoeken
en ik kan haar niet helpen
ze weet dat ik het weet
maar als ik haar in de spiegel aankijk
en vraag wat ik moet doen
schud ze haar hoofd
en valt er een traan
die ze wegveegt
alsof die er nooit was
en keert ze vervolgens
haar rug naar me toe
zeg me meisje
wat moet ik doen?
wat kan ik doen?
vaarwel meisje
vandaag zal de laatste dag zijn
de laatste keer dat ik je zie
de laatste keer dat iemand je zal zien
en iedereen zal zich afvragen
hoe het zover kon komen
maar ik wist het
ik zag waar je tranen vandaan kwamen
ik wist hoe je pijn voelde
ik ervaarde je eenzaamheid
maar ik kon je niet helpen...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anno Schrijver | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2013 | ||
| Thema's: | ||