Jaargetijden
Jaargetijden
‘s Morgens tijdens de
mistige dauw
je voelt nog niet de echte
kou
bomen staan stilletjes te
treuren
dood, vermengd met laatste
zomergeuren
't is herfst
Kou snijdt aan de rand van
je oren
wind tracht door je rug te
boren
ieder is zwaar ingepakt
de levensvreugde lijkt
verzwakt
't is winter
't eerste geel en wit zet
zich boven
de kleur ontplooit zich in
alle hoven
men laat zich door de zon
lijden
zie de eerste fietsen,
ziet ze rijden
't is lente
Nu is er overdaad in alles
men waant zich reeds in
Cannes
de lijven worden stilaan
bloot
niemand denkt nog aan de
dood
't is zomer.
ela
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, september 29, 2013 14:24 |
| heel erg mooi | |
| trucker klaas: | Zondag, september 29, 2013 13:21 |
| Vivaldi ;zonder de muziek .... ;) fraai ,klaas |
|
| Fairouz: | Zondag, september 29, 2013 11:20 |
| deze vind ik erg mooi ela wens je een mooie zon-dag Fairouz |
|
| Quicksilver: | Zondag, september 29, 2013 10:52 |
| hoi edgar, ik reageer niet vaak bij jou, maar lees je wel, vind het prachtig en wat een mooi eind warme groets |
|
| windwhisper: | Zondag, september 29, 2013 08:16 |
| de vier jaargetijden, goed vertolkt knap werkje Goede morgen Edgars lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2013 | ||
| Thema's: | ||