jouw lege plek
je bloeide aan de
beek
in een flauwe
bocht
wat hoger op de
kant
tegen het groene
mos
zag je altijd
spiegelen
in bewegend rood
en zwart
nooit was er rust
en stilte
op de lange
zomerdag
het oogstseizoen
heb jij niet
meegemaakt
in zware regen
zijn
de oevers los
geraakt
zag hoe je wortels
werden ondergraven
terwijl jij
trachtte
jouw bloemen nog
te dragen
het kolkend water
heeft je
meegesleurd
woest vliedend
door het bos
jouw lege plek spiegelt nu slechts mos
wil melker
29/09/2013
trucker klaas: | Zondag, september 29, 2013 23:09 |
de strijd om eigenwaarde is vaak beslecht door moeder aarde .... fraai schrijven ,klaas |
|
roosjerood: | Zondag, september 29, 2013 16:32 |
wat een mooi ,stilmakend schrijven | |
september: | Zondag, september 29, 2013 15:48 |
Prachtig gedicht Wil, het mooie wat niet blijven kon geen stand hield blijft dan bij, een schrijven dat raakt. Fijne zondag :) | |
Quicksilver: | Zondag, september 29, 2013 10:49 |
wat een ontzettend mooi en ontroerend gedicht...het maakt veel in me los lieve wil. hoe gaat het met jou? warme groets |
|
Anneke Bakker: | Zondag, september 29, 2013 08:34 |
In mijn fantasie zag ik daar een fraaie klaproos wiegend op haar ranke steel, ondergraven en weggespeold door kolkend water een lege plek achterlatend. Neem me niet kwalijk Wil ale ik het verkeerd interpreteer. Mooi neergezet en graag gelezen op de zonnige zondagmorgen. Fijne dag. Anneke |
|
windwhisper: | Zondag, september 29, 2013 08:12 |
ik zie het als een spiegeling op mijn net vlies voor me, zo mooi en dan zo leeg, die plek, door het water meegenomen lieve groet en een heel goede morgen Wil Cobie |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 september 2013 | ||
Thema's: |