Het waait wel eens....
het waait wel eens in mijn hoofd
het lijkt of ik van mijn hersenen ben beroofd
de ijle ruimte wordt dan immens groot
grijs en zwaar als kokend lood
niets schijnt nog belangrijk
noch het wezen, noch het zijn
de gedachten als zware wijn
kolken door de open ruimte
als een baby die nog duimde
de ogen ver opengesperd en rond
verwonderd dat hij bestond
door die open ruimte word alles wijds
zo duidelijk en eigentijds
onbeholpen en zwaar in de wolken
denkend ik word straks geholpen
de wind wordt uit mijn hoofd getrokken
het gat weer opgevuld met brokken
brokken van wat ons beschaamd
het harde leven wordt beraamd
boven onze hoofden heen
't wordt vast geen edelsteen
eerder kolen die niet dienen
obers die niet bedienen
enkel lucht wordt ons beloofd
Het waait weer in mijn hoofd.
Ela
| Lion10cc: | Maandag, september 30, 2013 17:35 |
| Mooi Edgard, graag gelezen groetje Leon |
|
| kimmytje: | Maandag, september 30, 2013 16:27 |
| Heel mooi geschreven! Prachtig verwoord Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, september 30, 2013 05:17 |
| mooi hoor | |
| trucker klaas: | Maandag, september 30, 2013 00:44 |
| een luchtig schrijven :D groet ,klaas |
|
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2013 | ||
| Thema's: | ||