Ademlang
ze voelde zich bevrijd
had zichzelf
het meisje van toen
kunnen troosten
door los te laten
wat zo pijnlijk herinnerde aan
wat niet
haar schuld was
de wind streelde
een warme deken
van liefde
om haar heen
vlocht troostwolkjes
als madeliefjes
door haar haren
de wind draagt haar fluister
ademlang
had zichzelf
het meisje van toen
kunnen troosten
door los te laten
wat zo pijnlijk herinnerde aan
wat niet
haar schuld was
de wind streelde
een warme deken
van liefde
om haar heen
vlocht troostwolkjes
als madeliefjes
door haar haren
de wind draagt haar fluister
ademlang
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, oktober 04, 2013 00:20 |
| Mooi als de wind zo kan troosten en helpen loslaten, indrukwekkend mooi Cobie | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 02, 2013 15:11 |
| ja cobie wat moet ik nog zeggen alleen dat het geweldig is om je te lezen!! |
|
| karinvangelder: | Woensdag, oktober 02, 2013 13:27 |
| heel goed dit gedicht jouw fluister is steeds een verrassing Cobie liefs x Karin |
|
| juffie: | Woensdag, oktober 02, 2013 12:13 |
| sprekend |
|
| teun hoek: | Woensdag, oktober 02, 2013 09:59 |
| troostend . h gr. teun |
|
| middernachtzonnesteek: | Woensdag, oktober 02, 2013 08:46 |
| sterk | |
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||