met jouw hart

( ( ( ) ) )

met jouw hart

en terwijl ik voortborduurde in jouw gedachten
zag ik een vale regenboog voor de zon opdoemen
overal sprongen de naden van mijn spontane kleren
dat kon er maar een zij die dit bewerkstelligde

gebreide kussens, kanten tafels en de kleedjes
die waren nog van je oma toen ze met haar oren
zeilde om alle woorden die je niet mocht zien

de wc is verder getrokken met al zijn tegels
van dat je me toch niet vond stinken in de wind
het werk haast maakte om zijn bril op te doen
en verder te kijken in de oneindig diepe mobiel

het hart stikte blij in rood en tere steken losjes
voor de draad en de tijd was het niet te doen
het ging om de adem die opstak en zijn tong
langzame beelden vormden op katoen de vingers

gehaakte pandjeslappen, servies met blutsen
gevonden bij het laatste vuil van krappe kamers
die, de herinneringen niet meer waard, weggekeild

( ( ( ) ) )

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

mucho:	Zaterdag, oktober 05, 2013 13:23
:)

mima:	Zaterdag, oktober 05, 2013 13:16
louter voer voor de haaien kus!

mima:	Zaterdag, oktober 05, 2013 13:14
met jouw hart in mijn armen en je hakken in het zand steek ik alle oceanen over leggen wij saampjes schaapjes op het droge oma vertelt geen verhalen over het verleden en grijze haren, enkel spreken de rimpels in de stilte van toren hoge golven en het spoelen van de garen wij breien als zijn we ons aan het voorbereiden, uitzetting voor trouwloze dromen, kanten sigaren maar wie zal ons ooit gedenken daar goudvissen korte termijn geheugen hebben

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 02 oktober 2013
Thema's: [Heimwee] [Leven] [Liefde]