Aura borealis
zwaartekracht valt als appels van de boom
ongeremd door ongerijmdheid
in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent
zonder weet van afstand, bij wijze van spreken
ik schijn de middernachtzon te kunnen zien
om de hoek
in de schaduw van donkere bossen
in nieuw licht van oude kennis
er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog
dan vreet de letterzetter zijn weg door instinct
en oude tafels en stoelen moeten plaatsmaken
voor de lege ruimte
ongeremd door ongerijmdheid
in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent
zonder weet van afstand, bij wijze van spreken
ik schijn de middernachtzon te kunnen zien
om de hoek
in de schaduw van donkere bossen
in nieuw licht van oude kennis
er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog
dan vreet de letterzetter zijn weg door instinct
en oude tafels en stoelen moeten plaatsmaken
voor de lege ruimte
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Zaterdag, oktober 05, 2013 15:13 |
| erg mooi | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, oktober 05, 2013 09:36 |
| bijzondere sfeer heb je hier gecreeerd! | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 05, 2013 08:23 |
| indrukwekkend weergeven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||