De bloeiwijze
die mij overkomt, dit wit
wil mij niet kwijt, het onafgebrokene
breekt de nacht
Wat blijft na het kijken
is wat blijft na het klinken
van muziek, een bres
in het donker, de dood
maakt al kabaal genoeg.
Ze zijn er nauwelijks, de bloesems,
net als ik, en toch
niet weg te denken
hoe reislustig denken ook is.