alles was nog nieuw en spannnend,
het gevoel dat dit proces in je leven,
al bijna voorbij is, is best verwarrend,

het over de campus lopen, nieuwe mensen,
weinig zorgen, leven zoals het is,
het routinematig in de schoolbanken zitten,
blijkt toch een groot gemis,

zo raar om te zitten op dezelfde plek als toen,
toen met vanalles hartstikke druk,
nu zonder ene fuck te hoeven doen,

maar het is anders,
you never walk twice along
the same river,
and somehow it makes me shiver,

Ik zie me nog lopen,
dezelfde plek als vier jaar geleden,
maar anders,
nu is de strijd al gestreden.