verstild
verstild
er was eens een wereld vol mensen
een ieder met heel eigen wensen
de een wilde dit de andere dat
verdwenen tesaam in een zwart gat
men voelde zich daar als melaats
de elite had de grootste praats
men hernam de macht sneller dan verwacht
de bazen werden niet meer hooggeacht
er ontstond een vredige aarde
het weerloze werd weer van waarde
men voelde zich blij en gewaardeerd
had van de ervaringen geleerd
de aangestelde capabele leiding
creëerde een samen geen scheiding
het bewustzijn was naar een hoger plan getild
en de zucht naar macht en geld verstild
11/10/2013
wr
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Vrijdag, oktober 11, 2013 23:22 |
| Helaas is alles niet zo eenvoudig. Mooi gedicht. |
|
| witteroos: | Vrijdag, oktober 11, 2013 23:06 |
| Mooi. Geen scheiding met de leiding. Warme groet | |
| september: | Vrijdag, oktober 11, 2013 20:14 |
| Mooi mooi. Zoals het gedicht is en zoals het dan zal zijn :) | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, oktober 11, 2013 15:54 |
| ja dit is mooi!! | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 11, 2013 14:53 |
| In die vredige aarde zou ik wel willen leven WR, in liefde en verstilling. Heel mooi gedicht ! Fijn weelend wens ik je. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, oktober 11, 2013 14:43 |
| wij creeren het al Abel we zijn er bijna.... :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||