Ookal lijkt nu al te laat.
Bel me dan maar, dan is het al toch weer te laat...
Laat het me maar weten.....
En vraag me dan niet hoe het met me gaat....
Weken lang niet gegeten.
Maar zelfs met 23 uur lange gesloten deuren
Zie jij nog dwars daar door heen , hoe het met me gaat.
Alle tekeningen missen weer zijn kleuren....
Maar gelukkig is het nog helder genoeg dat ik weet dat het nog bestaat.
Maar waarom zou ik zeuren?
Over zoveel woorden aan één stuk door geschreven, rijmend en niet er over nagedacht. Maar deze woorden doen mezelf niet treuren... Want ook kijk door jouw gesloten deuren. En ik mis je lach...
Ik wil gewoon weten waar je bent? Wie je nu bent?
Al bijgekomen? of nog dieper weggerend.
Ik mis dat sms'je wat je af en toe maar toch nog zend.
Enkel weten hoe het nu met je gaat...
Of je uit deze situatie uit zal komen.
Gewoon hoe het er in werkelijkheid nu bij staat?
een oordeel zonder dat je je vastgrijpt aan je mooie, oo zo mooie dromen.
Ik vraag me wel es af.
Of je wel weet hoeveel ik aan je denk?
ook al ben ik niet meegegaan.
Niet naar je toegekomen.
Een Klote iets! wat ons nu beide krenkt.
Maar het maakt verder niet uit.
Geen bekende die dit zal lezen.
Ik zou je al mij dromen gunnen.....
Als je dit eens ff lezen zou kunnen.
Maar ik weet dat niet gaat.
Maar ik weet dat jij en ik ,
Dat we allebei weten
Weten hoe diep de diepte nu in ons leven staat.
En ik hou me niet vast aan dromen. maar aan de feit van:
Het is nog niet te laat.
Nu weer 4 dagen verder! tijd om eens iets te eten.
Nu ik besef dat de wijzer van klok nog steeds verder gaat.
Maar ik voel dat ik niet mag zeuren, al gaat het nog zo diep.
Jij bent mijn kleine broertje
Gesloten achter deuren en dat maakt me ziek!
Daarom deze gedachten. Neergezet op mijn eigen thuisfront.
Ook al denk iedereen dat ik niet aan je denk.
Deze wereld is toch rond? Dus laat men denken.
Ik hou mijn mond.
Ook al lijkt nu al te laat.
Reacties op dit gedicht
| MaikelB: | Woensdag, oktober 16, 2013 00:18 |
| thanks..... t gaat over mijn broertje :( | |
| anne(22): | Dinsdag, oktober 15, 2013 22:52 |
| Ik heb het nu drie keer gelezen... het raakt me diep... Ik weet hoe het is om vergeten te worden, althans het idee te hebben vergeten te worden. Het is nooit te laat om iemand te laten weten dat je aan hem denkt en dat je er bent, hoe moeilijk ook... Sterkte Liefs anne |
|
| september: | Zondag, oktober 13, 2013 17:40 |
| Gisteren werd ik door dit schrijven geraakt en vandaag weer, het blijft bij. Sterkte. | |
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||