Lang geleden waren wij nog bij elkaar elke dag.
Maar nu door een gebeurtenis
vaker uit elkaar omdat het niet meer kan en mag.

Maar de weg die wij nu voor onze
dagelijkse dingen moeten nemen.
Kruisen elkaar dus komen wij elkaar bijna elke dag tegen.

Op de hoek van de weg waar jij altijd even stil staat.
Zodat ik jou kan zien
en naar je toe kom en even met je praat.

Maar soms heb je naar mij gekeken en gezwaaid
maar zag ik je niet staan.
Heb ik dan weer niet goed gekeken
heb ik haar weer laten gaan.

Ze kan niet wachten ze moet gaan anders komt ze te laat.
Terwijl ik kijk naar de hoek
heb ik weer niet gezien dat zij daar staat.

Dit keer later van huis en op de fiets.
Anders mis ik van haar weer mischien iets.

Zij fiets de ene kant op en ik de andere waar ik moet gaan.
En pas bij het elkaar passeren elkaar voorbij zien gaan.

Nu eerder van huis zodat ik je weer tegen kom
en van de vorige keer kan uitleggen.
Alleen moest jij dit keer later beginnen
maar kon je mij dit niet eerder zeggen.

Weer gemist en we hadden er nog wel zo op gelet.
Nu hebben we echt er onze zinnen op gezet.

Om het goed te maken kwam jij de volgende dag eerder wachtend op dezelfde stek.
Alleen was er een invaller die dag
en niet ik op dezelfde plek.

Waarom gaat het zo het doet soms een beetje pijn.
Dat telkens als wij dit willen
we niet heel even bij elkaar kunnen zijn.

Jij ziet mij en ondanks dat ik rond kijk zie ik jou niet.
Ik zie jou en zwaai maar dit keer
ben jij het die mij niet ziet.

En dan eindelijk zie ik jou staan op de plek
waar je altijd even wacht.
De plek waar ik altijd keek maar ik jou soms niet zag.

Naar jou toe lopend om te vragen hoe het is
en om te kijken hoe het gaat.
Maar ja jij even jou verhaal maar wel even snel
anders kom je weer te laat.

Dat was hem dan weer twee minuten en echt niet meer.
Maar mischien zien we elkaar morgen even snel weer.

Hopen dat wij elkaar dan wel even zien staan.
Snel een praatje en een knuffel
omdat we allebij weer verder moeten gaan.

Maar er komt een keer een dag dat we niets hoeven of moeten.
En dat we elkaar in elkaars armen kunnen begroeten.

Een knuffel of even iets vetellen
over wat je hebt gedaan die dag.
Omdat wij nu bij elkaar zijn en omdat het nu kan en mag.

Ik doe mijn best. xxx papa