terminaal
morgen moet ik vroeg opstaan
om me voor te bereiden
om me klaar te maken
voor een grote reis
mama zegt dat het geen pijn doet
dat de pijn eindelijk eg zal gaan
dat ik nooit meer naar het ziekenhuis hoef
alleen morgen nog
ik zou een prikje krijgen
maar die doen me zo'n pijn
nu krijg ik een pil
die al mijn pijn over laat gaan
maar waarom gaven ze me die dan niet eerder
ik kan nauwelijks wachten tot morgen
ik ben zo opgewonden
dat ik nu niet kan slapen
maar mama zegt dat ik genoeg slaap zal krijgen
ik hang lekker bij mama op schoot
ze houdt me stevig vast
zoals alleen mama dat kan
alsof ze me nooit meer los wil laten
ik hoop dat die pil echt werkt
en me beter maakt
zodat ik later ook zo goed voor mama kan zorgen
zoals zij nu voor mij zorgt...
om me voor te bereiden
om me klaar te maken
voor een grote reis
mama zegt dat het geen pijn doet
dat de pijn eindelijk eg zal gaan
dat ik nooit meer naar het ziekenhuis hoef
alleen morgen nog
ik zou een prikje krijgen
maar die doen me zo'n pijn
nu krijg ik een pil
die al mijn pijn over laat gaan
maar waarom gaven ze me die dan niet eerder
ik kan nauwelijks wachten tot morgen
ik ben zo opgewonden
dat ik nu niet kan slapen
maar mama zegt dat ik genoeg slaap zal krijgen
ik hang lekker bij mama op schoot
ze houdt me stevig vast
zoals alleen mama dat kan
alsof ze me nooit meer los wil laten
ik hoop dat die pil echt werkt
en me beter maakt
zodat ik later ook zo goed voor mama kan zorgen
zoals zij nu voor mij zorgt...
Over dit gedicht
| Auteur: Anno Schrijver | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||