heb ik geslapen.........ongelooflijk
het was zo'n alle anders dag gisteren
een broer jarig
ziekenhuis controle
spanning
en dan onze Leo dood
verbijstering regeert
de griepprik halen
werd vergeten
eten er kwam geen hap
door mijn keel
ik kan er niet mee om gaan
de dood is een ware dobber voor mij
in mijn hart
blijft
iedereen leven
het is nu de morgen erna
ik zit hier wat stil
frutsel maar wat
alles op de automatische piloot
en ik denk aan mijn broer
de tijd zal het leren
wanneeer ik zal gaan
er wachten er steeds meer
aan die overkant
gek dat als je hoort dat een dierbare is overleden
jezelf ook met je eigen sterfelijkheid
wordt
geconfronteerd