lopend door
ik loop
wandel
door de nevels van mijn geest
kijkend naar,
trotseer ik de angsten die er liggen
onderhuidse lagen schuiven schurend
tegen mijn onvervalste hoop
ik loop
en zie de dagen langzaam keren
de tijd verliest zich terug in mij
en zal haar einde ook eens kennen
ik hoop
en blijf geloven
ooit zal licht het duister zijn
zal het vuur
zo hoog gepord
in stilte doven
het mag voor mij
nog even stralen
de zomers in mij
blijven halen
ik loop
wandel
bezie de vraag zoals die is
het is de tijd
die ik nu mis
wandel
door de nevels van mijn geest
kijkend naar,
trotseer ik de angsten die er liggen
onderhuidse lagen schuiven schurend
tegen mijn onvervalste hoop
ik loop
en zie de dagen langzaam keren
de tijd verliest zich terug in mij
en zal haar einde ook eens kennen
ik hoop
en blijf geloven
ooit zal licht het duister zijn
zal het vuur
zo hoog gepord
in stilte doven
het mag voor mij
nog even stralen
de zomers in mij
blijven halen
ik loop
wandel
bezie de vraag zoals die is
het is de tijd
die ik nu mis
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||