Van binnen
wat buiten je is de vijand
zo komt alles op je af
er is geen afstand
tot je ervan doordrongen raakt.
Je vijand lief te hebben
als geen ander te beminnen
dan komt de hel van binnen.
Zo gewogen zo bevonden
klinkt het dreunen in je hoofd
zwarte spikkels vanuit het niets
vormen een begin van woorden
in leegte die nooit vijandig was
verlangend naar een vriend.
Reacties op dit gedicht
| Matt**: | Maandag, maart 24, 2014 19:42 |
| Heel mooi geschreven:) Herkenbaar ook! | |
| september: | Zaterdag, oktober 19, 2013 16:54 |
| Dank jullie wel voor de reacties, liefs | |
| MaikelB: | Vrijdag, oktober 18, 2013 04:43 |
| Mooi x |
|
| Arendsoog: | Donderdag, oktober 17, 2013 22:45 |
| Mooi omschreven datgene wat binnen en buiten je is. De vijand en de vriend, het liefhebben. Het kunnen vinden van woorden vanuit een leegte terwijl zoveel op je afkomt lijkt me moeilijk, bijzonder gedicht, liefs Arendsoog | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||