Herfstig
Kijkend naar omhoog
waar regen neerslaat
en briesende wind
tussen de bomen woekert
bladeren hun gevecht verliezen
dwarrelen en vallen
sterven op de aarde
om zelf aarde te worden
het geroep van vogels
in de avondzang
milder als een afscheidslied
tegen de ondergaande zon
waar mist het groen bedroeft
verlangend maanden te slapen
daar licht langzaam dooft
en heimwee naar de zomer
hoe de herfst ook bekoort
Reacties op dit gedicht
| : | Zaterdag, oktober 26, 2013 12:32 |
| lieve juf ik mis je en ben alleen daarom geef ik je dit gedicht. | |
| Arendsoog: | Zaterdag, oktober 19, 2013 22:27 |
| Iedereen bedankt voor de aardige reacties, liefs Arendsoog | |
| Quicksilver: | Zaterdag, oktober 19, 2013 19:15 |
| foutje moet prefereer zijn;) | |
| Quicksilver: | Zaterdag, oktober 19, 2013 19:13 |
| mooi hoor, ja ook de herfst heeft zijn eigen bekoringen, maar prevereer toch liever de zomer warme groets |
|
| Fairouz: | Zaterdag, oktober 19, 2013 17:16 |
| de heimwee naar de zomer voelbaar Arendsoog. hier na trouwens een best aangename dag met mooie temperaturen is het al aan het donkeren. ik blijf een lente kind. fijne avond, Fairouz |
|
| september: | Zaterdag, oktober 19, 2013 16:28 |
| Heel mooi geschreven Arendsoog, de natuur en kringloop weergevend naar het winterse toe in verschillende opzichten. Zeker bekoort herfst maar dit te zien kan ook heimwee doen voelen. Mooi! | |
| teun hoek: | Zaterdag, oktober 19, 2013 14:56 |
| gezien met helder oog. Mooi. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||