met hart en ziel
tussen de bomen
die zich in rouw
donker verdromen
sta ik verweesd te kijken
niet wetende dat de maan
haar zilveren schijnsel
als troost voor zware dagen
over het landschap zal uitspreiden
door de aanblik zal beseffen
dat ik nooit alleen me zal moeten
overgeven aan het ogenblik
dat zich voordoet
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Maandag, oktober 21, 2013 21:57 |
| elfachtig | |
| karinvangelder: | Maandag, oktober 21, 2013 14:11 |
| na de regenboogstralen het mannetje van de maan heel mooi Martine . liefs x Karin |
|
| Janny Flikkema: | Maandag, oktober 21, 2013 13:41 |
| Mooi Martine, heel apart, liefs, Janny |
|
| Quicksilver: | Maandag, oktober 21, 2013 13:06 |
| het mannetje Maan kijkt altijd naar beneden en houdt de wacht over het landschap van ons allen. heel mooi verwoord warme groets |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 21, 2013 12:51 |
| Tussen de kalende takken door zal ze jou vast met met hart en ziel een knpoog geven Tine. Mooi verwoord werkje! Lieve groetjes en fijne maandag Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, oktober 21, 2013 12:26 |
| genietend door dit moment heen naar de zo vele h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||