Manisch Depressief
wanneer het kleuren van de dag
vervaagt in nachtelijk zwijgen
en de chaos in mijn hoofd
wanhopig naar rust zoekt
bid ik in een stilte
van hoop en verwachtingen
iedere dag kent dezelfde strijd
van razende hersenschimmen
zwarter dan zwart
altijd opnieuw in herhaling
en ik smeek
krampachtig om adem
in een ritme, mij zo onbekend
terwijl de wereld steeds harder raast
om een ziel die niemand als de mijne herkent
Reacties op dit gedicht
| schilderke : | Zaterdag, oktober 26, 2013 21:02 |
| herkenbaar, heel mooi verwoord ontroerend |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, oktober 25, 2013 19:52 |
| dit ziekte lijkt mij zo erg om te hebben..mag ik je veel sterkte wensen lieve Gert warme groetknuff |
|
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 25, 2013 12:20 |
| lieve Gert wat heb je het ontzettend moeilijk, ik wens je heel veel sterkte dikke kus Cobie het voelt tot in mijn ziel, je pijn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gert | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||