het mat geslagen uur
ergens is er nog jouw stille
adem, de aanblik van wat eens was
nee geen naam in eeuwigheid maar
een plek naast alle ingezetenen
wat gaan we doen, zal de nacht jouw
glans gaan strelen tot aan het mat
geslagen uur waar in wij het feest
gaan delen?
zou niet weten hoe mijn spade
je zou verbieden, je verankeren
aan het lot dat ons bindt, mijn liefste
ik sterf mee aan jouw keten
in twijfel hangt de herinnering
aan het heden; er is geen moment
dat jouw zijn zich niet
in mijn armen bevindt
Reacties op dit gedicht
| wil melker: | Zondag, oktober 27, 2013 19:03 |
| delen en toch voor eeuwig geschakeld zijn.. aan de keten der liefde.. die zich in geven bindt aan hen die liefhebben.. fraai Elze... liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||