Kerkhof...
Kerkhof…
Moeten levens zwijgen
als doden zich oprichten.
Wat verwijten we hen?
Leugens geschreven op gestorven papier.
Getekend door bloedrode ganzenveren.
Alles te vergeefs, te vergeefs!
Vreemd,
de daden gekrenkt door zielen
wiens glorie worden afstompt.
Waar rijkdom sleept langs stille gronden.
Daar, daar waar luidt de passie preekt
is het vreemd vertoeven
Mezelf belogen,
om te herbronnen op jouw akkers,
stil en onverdroten in het alleen zijn…
esteban 02 November 2013
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 03, 2013 18:16 |
| Heel goed en mooi geschreven Esteban, het stemt nadenkend. Liefs | |
| Quicksilver: | Zondag, november 03, 2013 11:00 |
| om over na te denken, heb dit gisteren in stilheid gelezen..mooi verwoord enkel zoals jij dit kan warme groet |
|
| wil melker: | Zaterdag, november 02, 2013 06:39 |
| esteban.. op de cirkel van leven en dood komt men elkaar en vooral zichzelf altijd weer tegen.. in de stukjes leven die.. nog dood zijn gebleven.. waar de dood ontluikt in herbeleven... Mooi vriend.. liefs, wil |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 02, 2013 05:33 |
| graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2013 | ||
| Thema's: | ||