Laat mij niet gaan
Gevangen als een
schaduw
Vast genageld
aan een voet
Gevangen
in een
bel
Wachtend op iets
Iets
scherps
die mij bevrijd
Maar dan
een wind vlaag
Die mij
Ja mij
verder laat gaan
De wereld, tijd
raast zo voorbij
De stilte, kilte
Niemand
Niemand
die ook maar iets
hoort
Ik niet van hun
zij niet van mij
Gevangen ben ik
Of
gevangen zijn zij
schaduw
Vast genageld
aan een voet
Gevangen
in een
bel
Wachtend op iets
Iets
scherps
die mij bevrijd
Maar dan
een wind vlaag
Die mij
Ja mij
verder laat gaan
De wereld, tijd
raast zo voorbij
De stilte, kilte
Niemand
Niemand
die ook maar iets
hoort
Ik niet van hun
zij niet van mij
Gevangen ben ik
Of
gevangen zijn zij
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Dinsdag, november 05, 2013 18:23 |
| mooi mooi | |
| september: | Dinsdag, november 05, 2013 18:10 |
| Mooi geschreven | |
| teun hoek: | Dinsdag, november 05, 2013 11:34 |
| bevrijdend is dit te doorbreken, die mogelijkheid heb je in volle vrijheid. h. gr. th |
|
| windwhisper: | Dinsdag, november 05, 2013 08:29 |
| heel bijzonder warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laida | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2013 | ||
| Thema's: | ||