Nooit meer (MAMA)
Nooit meer
Nooit meer jouw lach.
Zoals ik die altijd van jou zag.
Nooit meer het goed kunnen praten.
Want jij moest het leven verlaten.
Nooit meer "I Love You" horen.
Want dat zei je altijd als je ophing of als ik weg ging.
Laat me even, niemand mag me nu storen.
Want ik heb mijn moeder verloren.
Met een traan in mijn hart ga ik door met leven.
Jou vergeten lijkt me geen goede start.
Want ik zal altijd om je blijven geven.
Ik weet ook wel.
Ook al slijt de tijd.
Je zit altijd in mijn gedachten.
Vol verdriet. Vol met spijt,
Want dat jij naar boven ging had ik nooit verwacht.
Mama R.I.P 07-03-2010.
Reacties op dit gedicht
| Hij Wel: | Woensdag, november 06, 2013 21:41 |
| Dat klopt hellemaal hans | |
| Hans Winter: | Woensdag, november 06, 2013 21:38 |
| wij blijven immer kind van wie ons zo zonder meer heeft bemind. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hij Wel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2013 | ||
| Thema's: | ||