onrust in mij
zoveel dingen die ik je wil vragen
maar zo bang
om het te doen
verkeerde vragen te stellen
angst verkeerd over te komen
waardoor weer een discussie tussen jou en mij
en weer doe ik het
ik pas me aan
ben voorzichtig in wat ik zeg tegen jou
had mezelf beloofd dit niet te doen
door mijn eigen schuld
onrust in mij
ik wil dingen met je bepraten
maar vermijd het weer
om geen ruzie te veroorzaken
het gevolg
zo slecht
onrust in mij
ik moet dit niet doen
me aanpassen
jij zult mij moeten nemen zoals ik ben
mijn onzekerheid
mijn angsten
dat is ook wie ik ben
en nu alweer die onrust
die angst
dat je me toch niet meer zo
fantastisch vind als dat het was
en ik
ik durf het niet te vragen
bang voor het antwoord
want wie weet
veroorzaakt dat nog meer onrust
binnen in mij