De weg terug
Van alle steden had je wel verstand
De chauffeurscafés kende je tot in Spanje
Een shagje draaide je met je linkerhand
De kaarten waren voor jou maar franje
Je toerde over de Europese wegen
Soms legde je het met de meiden aan
Nooit was je om een grap verlegen
Het liefst wilde je bij je makkers staan
Het is nou zo’n twintig jaren later
Elke dag ben je thuis bij je vrouw
Al had ze van jou wel eens een kater
Zij bleef je al die jaren trouw
Nu jij de weg bent kwijtgeraakt
Neemt zij je bij de handen
Steeds meer raak je afgehaakt
Vergeet je al die verre landen
Af en toe maak je nog grappen
Maar ze blijven in woorden hangen
Geen vrienden die nog happen
Alleen bij jou een vaag verlangen.
Reacties op dit gedicht
| Jose van Rosmalen: | Maandag, november 11, 2013 12:07 |
| dank voor jullie reacties! | |
| Jose van Rosmalen: | Maandag, november 11, 2013 12:06 |
| anne(22): | Maandag, november 11, 2013 11:53 |
| Mooi geschreven, vreselijk als een ziekte het leven inhaalt Liefs anne |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, november 10, 2013 19:49 |
| mooi deze levensgeschiedenis groet van wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2013 | ||
| Thema's: | ||