Foto
rond deze periode van het jaar,
bomen kalend en de wind
die als een dolle hond
door gaten en kieren ronkt
haal ik geregeld het rode doosje
te voorschijn, mij zo waardevol
onder het uitgedroogd stukje huid
dat mij eens met haar verbond
en het plukje haar dat zorgvuldig
bijeen is gestrikt, ligt het fotootje
in zwart wit
grote bruine ogen met daarin
een ondoordringbare blik
lang golvende lokken
langs haar smalle gezicht,
de zes stippen op haar
kin getatoeëerd
aan de linkerzijde staat
het zevende kind
stilletjes pink ik een traantje weg
en vraag me af waarom
zij niet lachte naar de fotograaf
Reacties op dit gedicht
| Thijs Velthuizen: | Dinsdag, november 19, 2013 12:56 |
| heel beeldend, mooi. | |
| foenaa: | Dinsdag, november 19, 2013 09:58 |
| Nu maak je mij aan het huilen!!! Draak;) heel mooi geschreven! liefs Foenaatje |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, november 18, 2013 20:47 |
| droevig en mooi stemt me tot nadenken |
|
| Fairouz: | Maandag, november 18, 2013 20:35 |
| oei kreeg een rilling langs me heen zo indrukwekkend mima de jury gaat het moeilijk krijgen heel veel succes jij....lieve groet, Fairouz |
|
| Quicksilver: | Maandag, november 18, 2013 20:25 |
| indrukwekkend, ontroerend gedicht, erg mooi mima succes gewenst warme groet |
|
| John Kroos: | Maandag, november 18, 2013 19:34 |
| Emotievol geschreven. Mooi verwoord en succes gewenst. H.Groet, John |
|
| Artifex: | Maandag, november 18, 2013 19:13 |
| Aangrijpend gedicht, heel graag gelezen... Succes gewenst. Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2013 | ||
| Thema's: | ||