Zwijgend
Zwijgend
Zwijgend zit ik voor me uit te treuren.
Mijn gedachten maken overuren.
Huilend met een brok in mijn keel.
Het wordt me nu even allemaal teveel.
Allerlei gedachten die in mijn hoofd blijven binnendringen.
Wist ik maar hoe ik ze kon bedwingen.
Waarom doet het leven toch zo zeer.
Waarom ben ik gewoon mezelf niet meer?
Wat is er toch met me aan de hand.
Het lijkt wel alsof ik in de diepte van een afgrond ben beland.
Dit gevoel is de afgelopen jaren steeds meer
bij mij binnen geslopen.
Maar toch blijf ik op dat stukje geluk hopen
Zwijgend zit ik voor me uit te treuren.
Mijn gedachten maken overuren.
Huilend met een brok in mijn keel.
Het wordt me nu even allemaal teveel.
Allerlei gedachten die in mijn hoofd blijven binnendringen.
Wist ik maar hoe ik ze kon bedwingen.
Waarom doet het leven toch zo zeer.
Waarom ben ik gewoon mezelf niet meer?
Wat is er toch met me aan de hand.
Het lijkt wel alsof ik in de diepte van een afgrond ben beland.
Dit gevoel is de afgelopen jaren steeds meer
bij mij binnen geslopen.
Maar toch blijf ik op dat stukje geluk hopen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hij Wel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2013 | ||
| Thema's: | ||