Zoveel jaren later,
tik ik mijn woorden weer.
Toen al veel meegemaakt,
nu nog zoveel meer.
Jaren zijn voorbijgegaan,
zonder echt besef.
Dat ik ergens goed in was,
hetgeen ik hier nu tref.
Schrijven mijn passie,
woord na woord op papier.
Over tranen, angst en boosheid,
gemis maar ook plezier.
Ik denk dat ik maar verder ga,
daar waar het eind toen was.
Want ondanks dat het vaak droevig klonk,
toch altijd iemand die het las.
Een vriendelijk woord,
een kritische noot.
Hoe slecht de nacht ook was,
altijd iemand die een goede morgen bood.