Byron
Het is een stem die me wekt
sterren en zon gedoofd
zweef door een leegte heen
maak duisternis zichtbaar
Haar beeld draag ik in het hart
een glimlach, die een blos verzacht
Zij vond haar stiltepunt
geen vragen, zij roept mij
wenst mij aan haar zij
sterren en zon gedoofd
zweef door een leegte heen
maak duisternis zichtbaar
Haar beeld draag ik in het hart
een glimlach, die een blos verzacht
Zij vond haar stiltepunt
geen vragen, zij roept mij
wenst mij aan haar zij
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Donderdag, november 21, 2013 14:30 |
| Dank je mima met een dikke handkus! | |
| mima: | Donderdag, november 21, 2013 13:46 |
Ze deelt haar schoonheid met de nacht Die helder, vol van sterren is In haar verschijning, oogopslag Ontmoet het licht de duisternis De hemel, teder, heeft verzacht Wat aan de dag opzichtig is ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2013 | ||
| Thema's: | ||