een brug
Het lijkt alsof je een brug
geslaan hebt.
Eentje die voor mij niet te overbruggen valt.
Ik zie ja aan de overkant
steeds dieper wegzinken
en ik......
kan niet meer bij je.
Ik kan alleen nog maar kijken.
Het lijkt alsof je een brug
geslaan hebt.
Eentje die voor mij niet te overbruggen valt.
Vroeger waren we zo dichtbij,
en nu....
is er alleen die brug
en jij aan de overkant.
het doet me met de dag meer pijn,
om jou aan die ene kant te zien,
en ik aan de andere.
geslaan hebt.
Eentje die voor mij niet te overbruggen valt.
Ik zie ja aan de overkant
steeds dieper wegzinken
en ik......
kan niet meer bij je.
Ik kan alleen nog maar kijken.
Het lijkt alsof je een brug
geslaan hebt.
Eentje die voor mij niet te overbruggen valt.
Vroeger waren we zo dichtbij,
en nu....
is er alleen die brug
en jij aan de overkant.
het doet me met de dag meer pijn,
om jou aan die ene kant te zien,
en ik aan de andere.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, mei 19, 2002 16:28 |
| sla je een brug, gaat die dan open of dicht zo gesloten dat een overtocht geen terugweg biedt. |
|
| Daelemans Joris: | Zaterdag, mei 18, 2002 20:14 |
| ver weg, aan de overkant, waar de weg is die nu weg is, verscholen achter de horizon ... groetjes joris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: katelijne | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||