Bruuskerend met ontrouw
bruuskerend met ontrouw
het wortelde diep
maar was nooit
opgeschoten
in de weelderig
bloeiende tuin
pas toen zon en
warmte
het genadeloos
lieten afweten
ging het
onderaardse leven schuin
vuurrood knalde
zonde
door regenstorm en
kou
hemelsblauw bruuskerend
met ontrouw
toen het
hellevuur de eigen pijn
verbrandde en
doelloos strandde
doken de wortels weer diep in het zand
wil melker
23/11/2013
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Zaterdag, november 23, 2013 17:56 |
| Mooi verwoord en mooi gedicht. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 23, 2013 14:13 |
| Er zijn van die schuinsmarcheerders die pas later opnieuw tot bloei komen, de wortels waren nog niet dood. Mooi weekend Wil met warme groet Anneke |
|
| esteban.: | Zaterdag, november 23, 2013 09:16 |
| Krachtig mooi geschreven Wil, geheel in die typische stijl van jou... liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2013 | ||
| Thema's: | ||